Van Messalonghi naarAndros ( in de Cycladen).

Na een paar dagen met voorspelling onweer vertrekken we van Messalonghi richting Kanaal van Korinthe. We zeggen onze tijdelijke Engelse buren (Peter en Emma) gedag, die terug moeten varen naar Lefkas om daar hun verstaging te laten repareren. Het alternatief zou zijn om te wachten tot juni – tot het bedrijf tijd heeft voor ze. Nu hopen ze met een week vertraging hun reis te kunnen voortzetten.

We maken een tussenstop op het eiland Trizonia (inderdaad Femke; blijkt leuk en sfeervol) waar we dit keer ‘boven op’ een gezonken boot liggen. Die boot ligt er al minstens vijf jaar zo en is langzamerhand wel geplunderd, voor zover bereikbaar.

Wij varen door naar Itea, waar we de opgravingen en het museum van Delphi bezoeken. Al met al een aardig dagje uit met bus, die er net iets langer over doet dan wij gedacht hadden. Op weg naar Kiato, weer een eind verder in de golf van Korinthe. We kunnen bijna de hele dag zeilen, maar aan het einde van de dag staat we wind tegen en motoren we het laatste stuk naar de haven van Kiato. Een lege haven,veel verlaten boten en erg hobbelig, maar we liggen veilig. Onderweg hebben we helaas maar twee dolfijnen gezien en op grote afstand. Jammer, andere keren zijn we er hier meer tegen gekomen.

De volgende dag vertrekken we om 7.30 uur richting Kanaal van Kortinthe, zo’n 10 mijl verderop. We wachten een uur op toestemming om er door te mogen varen. Tijdens het wachten hebben we wel alle tijd om de verschillende (soorten) kwallen te bewonderen. We gaan met 4 mijl, 45 minuten varen, tussen de hoge rotswanden door. Aan het eind mogen we 99,= euro afrekenen.

Na een paar uur kunnen we zeilen en liggen we eind van de middag in Aegina op het eiland Aegina.De volgende dag blijven we daar liggen en vieren we vakantie en rommelen wat.

We worden toch weer onrustig en varen op 11 mei naar Perdikha, nog steeds op Aegina. Daar gebruiken we voor het eerst onze doorkijk-emmer. Om te zien of we (niet weer) ons anker achter/onder een dikke ketting hebben getrokken.

We liggen niet echt lekker en niet zo gezellig, een doods dorpje is het nu. We kijken naar het weerbericht. Morgen niet echt gunstig weer voor de -lange tocht- naar de Cycladen. Binnen een half uur zijn we onder zeil terug naar Aegina, dat is maar een paar mijl. Rond 19.00 uur liggen we daar weer en besluiten de volgende dag te blijven liggen.

Echte zeelui?

Nee, dat zullen we wel niet zijn. Vertrekken op vrijdag en dan ook nog op de dertiende. Als dat maar goed gaat….

We vertrekken namelijk op vrijdag 13 mei om 7 uur uit de haven van Aegina voor de tocht van 45 mijl naar Kea. Na 10 uur zeilen en een deel op de motor liggen we dan in Korissia op het eiland Kea. Voor ons met ons kleine bootje een flinke tocht. En behalve wat lichte verschijnselen van zeeziekte is alles verder goed gegaan.

Vandaag wat geklust en Marijke heeft nog een reddingsactie ondernomen. In de haven ging een boot die voor anker lag er vandoor. We zagen niemand aan boord. Aan de kade kwam een Fransman met een bijboot met buiten- boord motor en Marijke stelde voor naar de boot toe te varen. Op de kade stonden al mensen die wezen of we naar de boot gingen en er gingen duimen omhoog. Met de Fransman overlegd hoe we het aan zouden pakken ? Maar gelukkig toen we bij de boot waren bleek dat er wel iemand aan boord was die zelf de boot weer opnieuw kon ankeren in de baai.

Op zondag 15 mei zijn we van Kea naar Andros gevaren. Grotendeels kunnen zeilen en als de wind weg viel, even de motor aan.

Net aangekomen op Andros kwamen we gelijk Marco (collega van Marijke) en Liesbeth tegen. ’s Avonds met z’n vieren uit eten. Zij zijn hier om te wandelen en Marco houdt er moeite mee dat ze niet alle 18 beschreven wandelingen kunnen doen.